SQL (Structured Query Language), veritabanı yönetiminde ve manipülasyonunda kullanılan standart bir dildir. 1970’lerde IBM tarafından geliştirilen bu dil, ilk olarak “SEQUEL” adıyla ortaya çıkmış ve daha sonra SQL adını almıştır. SQL, ANSI (American National Standards Institute) ve ISO (International Organization for Standardization) tarafından standartlaştırılmış bir dil olup, dünyanın dört bir yanında çeşitli veritabanı yönetim sistemlerinde kullanılmaktadır.

SQL’in ana amacı, veritabanlarından veri sorgulamak, bu verileri eklemek, güncellemek ve silmektir. Ek olarak, veritabanı yapısını tanımlama ve yönetme gibi özellikler de sunar. Şu an güncel olarak çok farklı alanlarda kullanılmaktadır:

• Finans ve Bankacılık: Müşteri hesaplarını ve işlem geçmişini yönetmek.
• E-Ticaret: Kullanıcı siparişleri ve ürün stok bilgilerini tutmak.
• Sağlık Hizmetleri: Hasta bilgilerini kayıt altına almak ve analiz etmek.
• Eğitim: Öğrenci ve personel bilgilerini yönetmek.
• Sosyal Medya: Kullanıcı etkinliklerini kayıt altına almak ve analiz etmek.

Veritabanı Temelleri: Veritabanı, Tablo, Satır, Sütun Kavramları

Bir SQL veritabanı, verilerin düzenli bir şekilde saklandığı ve yönetildiği bir yapıdır. Bu yapı, bilgileri hiyerarşik bir düzen içinde tutarak kolay erişim ve işlem sağlar. Veritabanını oluşturan temel bileşenler şunlardır:

• Veritabanı: Verilerin saklandığı genel yapıdır. Bir veritabanı, birden fazla tablo içerebilir.
• Tablo: Veriler, tablo adı verilen yapılarda saklanır. Tablo, bir elektronik tablo gibi satır ve sütunlardan oluşur.
• Satır (Kayıt): Her bir satır, tabloda tutulan bir kayıt ya da veri parçasıdır. Örneğin, bir öğrenci tablosundaki her satır bir öğrenciyi temsil eder.
• Sütun (Alan): Tabloyu oluşturan her bir sütun, bir veri türüne ya da özelliğe denk gelir. Örneğin, bir öğrenci tablosunda “Ad”, “Soyad” ve “Numara” gibi sütunlar olabilir.

SQL Türleri: DDL, DML, DCL ve TCL

SQL, çeşitli işlevleri yerine getirmek için farklı türlere ayrılmıştır. Bu türler, SQL’in ne için kullanıldığına bağlı olarak farklı ama birbiriyle ilişkili komut gruplarını ifade eder:

• DDL (Data Definition Language): Veritabanı yapısını tanımlamak için kullanılır. Tablo oluşturmak, tablolara yeni sütunlar eklemek ya da tabloları silmek gibi işlemleri içerir. Sık kullanılan DDL komutları:
  • CREATE: Yeni bir tablo veya veritabanı oluşturur.
  • ALTER: Var olan bir tabloyu değiştirir.
  • DROP: Tablo veya veritabanıyı siler.
• DML (Data Manipulation Language): Veriler üzerinde işlem yapmak için kullanılır. Veri eklemek, güncellemek veya silmek gibi işlemleri kapsar. Örnek komutlar:
  • INSERT: Tabloya yeni veri ekler.
  • UPDATE: Mevcut veriyi günceller.
  • DELETE: Veriyi tablodan siler.
• DCL (Data Control Language): Veritabanı üzerindeki erişim izinlerini kontrol etmek için kullanılır. Kullanıcılara yetki vermek veya yetkilerini kaldırmak gibi işlemleri içerir. Sık kullanılan DCL komutları:
  • GRANT: Bir kullanıcıya yetki verir.
  • REVOKE: Bir kullanıcının yetkisini alır.
• TCL (Transaction Control Language): Veritabanındaki işlemleri yönetmek için kullanılır. Bu komutlar, bir dizi işlemin toplu bir şekilde uygulanmasını veya geri alınmasını sağlar:
  • COMMIT: Yapılan değişiklikleri kalıcı hale getirir.
  • ROLLBACK: Yapılan değişiklikleri geri alır.
  • SAVEPOINT: Bir işlem içinde geri dönebilmek için bir nokta oluşturur.

Bu türlerin tamamı, SQL’in esnekliğini ve gücünü ortaya koyar. Her biri farklı bir amaca hizmet eder ve kullanım alanlarına bağlı olarak önem kazanır.